Atom Feed (xml)
“စိတ္မ၀င္စားဘူးလို႔ ေျပာတာပါ ဒယ္ဒီ”
“မရဘူးသမီး။ ဒီေခတ္ႀကီးမွာ မင္းဗမာစာ၊ ဗမာစကား မတတ္လို႔မရဘူး”
“ဒါဆိုလည္း ေနာက္မွတတ္မယ္ ဒယ္ဒီ။ အခုသမီးမွာ အဂၤလိပ္စာသင္တန္းနဲ႔ ဂ်ပန္ယဥ္ေက်းမႈအတန္းေတြ တက္ရဦးမယ္”
“အဲဒါ ခက္တာပဲ။ ဘာကအေရးႀကီးလဲဆိုတာ မင္းတို႔ကေလးေတြ မခြဲႏိုင္ဘူး။ ဗမာစကားတတ္ရင္ ကမၻာမွာ မင္းသြားခ်င္တဲ့ဆီ သြားလို႔ရၿပီ။ မင္းလုပ္ခ်င္တဲ့အလုပ္ လုပ္လို႔ရၿပီကြ”
“အဂ္လိပ္စာထက္ပဲ အသံုး၀င္ဦးမလား ဒယ္ဒီရာ”
“၀င္ၿပီလား သမီ။ ကဲ .... မင္းဗမာစာ၊ ဗမာစကားတတ္ၿပီ ဆိုပါေတာ့။ ပထမဆံုး မင္းရန္ကုန္က မာစတာ တန္းေတြ တက္ခြင့္ရမယ္။ မင္းဘူးဦးၾသဘာသရဲ႕ စာေကာင္းစာခန္႔ေတြ ဖတ္လို႔ရမယ္ ... ၿပီးေတာ့....”
“ရွိတ္စပီးယားထက္ပဲ ေကာင္းဦးမလား။ ဒါထက္ ဂ်ပန္လူမ်ိဳး အေဖက ဒီလိုေျပာတာကို အံ့ၾသမိပါရဲ႕”
“ဘာကြ .... ေအး .... ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ေလာက္ကဆို ငါေျပာတာ မွားခ်င္မွားမယ္။ အခုလို အခ်ိန္မွာေတာ့ မင္းဗမာစာမတတ္ရင္ ဘာျဖစ္မယ္ထင္လဲ”
“သိပ္ေတာ့ မထူးပါဘူး”
“ဟာ ... သိပ္ထူးတာေပါ့ သမီးရယ္။ ကဲ .... ဒယ္ဒီေျပာမယ္ .... နားေထာင္။ ဗမာစာမတတ္ရင္ ေနာက္ ႏွစ္ဆန္းမွာ ထြက္လာမယ့္ Microsoft ရဲ႕ Window Popa (၀င္းဒိုးပုပၸါး)ကို မင္းဘယ္လိုသံုးမလဲ။ ထားပါ ေတာ့ မင္းက Open Source လို႔။ Linux ရဲ႕ “ဟသၤာေရာင္ အပိုင္း(၆)” (Hintha Shine Core 6) ကိုေရာ ဘယ္လိုကိုင္တြယ္မလဲ။
အလုပ္လုပ္လို႔ မေကာင္းေတာ့တဲ့ Window
“ဘာဆိုင္လဲ ဒယ္ဒီရာ”
“ဆိုင္တာေပါ့ .... On Touch Screen နဲ႕ Voice Command ေတြသံုးထားတဲ့ (ဆသရ) အမ်ိဳးအစားဖံုးေတြ ကို မင္းဘယ္လို အသံုးခ်မလဲ။ ေျမပံုက စာတန္းေတြကလည္း ဗမာလိုေလ”
“Sony နဲ႕ Nokia ကေတာ့ အဂၤလိပ္လို သံုးပါေသးတယ္“
“ဒယ္ဒီသိၿပီ။ ငါ့သမီးက ၀ိဇၨာတန္းတက္ၿပီး ေခတ္နဲ႔မ်က္ေျခပ်က္ေနတာကိုး။ မင္းေျပာတဲ့ တံဆိပ္ေတြက နည္းပညာပိုင္းမွာ ဆသရကို မမွီေတာ့ဘူးကြ။ စစ္ကိုင္းမွာ လုပ္သြားတဲ့ ဆသရအေရာင္းျမႇင့္တင္ေရးပြဲကို MRTV ၂၃က တိုက္ရိုက္လႊင့္လို႔ ေဖေဖၾကည့္လိုက္ရတယ္။ သိပ္ကိုေကာင္းတဲ့ လက္ကိုင္ဖံုးေတြပဲ သမီး။ Nokia ဆိုတာ ကေလးကစားတာပါကြာ။ ကဲ .... ဒီေတာ့ သမီး ဗမာစာ သင္တန္းသြားတက္။ ၿပီးရင္ ေနာက္လထဲ ဒယ္ဒီ ဗမာျပည္သြားရင္လိုက္ခဲ့ေတာ့။ ဟုတ္ၿပီလား”
“ဗမာျပည္၀င္ခြင့္ ဗီဇာက ထင္သေလာက္မလြယ္ဘူးေနာ္။ ေနာက္ၿပီး ဒယ္ဒီက ဘာသြားလုပ္မွာလဲ”
“ဒယ္ဒီက ေတာင္ငူမွာလုပ္မယ့္ ေလယာဥ္ျပပြဲကို သြားမယ္။ ဗမာျပည္လုပ္ “မိုးယဲဆင္” ငါးထပ္လူစီး ေလယာဥ္ကို အဓိကၾကည့္ခ်င္လို႔ပါ။ အဲဒီေလယာဥ္က ေျပးလမ္းမလုိဘူး။ ၿပီးေတာ့ အေတာင္ပံေတြကိုလည္း ေခါက္သိမ္းႏိုင္သလဲ။ သမီးပါရင္ေတာ့ ရန္ကုန္ ျမကၽြန္းသာပန္းၿခံထဲက ေရေအာက္ျပခန္းမွာလုပ္မယ့္ စက္ရုပ္အေလးမၿပိဳင္ပြဲကို ၀င္ၾကည့္မလားလို႔ေလ”
“စိတ္၀င္စားဖို႔ေတာ့ ေကာင္းသားပဲ။ ဒါနဲ႔ အစားအေသာက္က အဆင္ေျပပါ့မလား ဒယ္ဒီ”
“ဟား ဟား...... ငါ့သမီးလဲ သူ႔အေမနဲ႔တူလာၿပီ။ ႀကံဖန္ပူတတ္လာတယ္။ ဒီမွာ သမီး ..... ဗမာျပည္မွာ မရတာမရွိဘူး။ သမီး ဘာစားခ်င္သလဲ။ အဆူးမပါ အနံ႔ကင္းတဲ့ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္စတုိင္ ဒူးရင္းသီးလား။ သယ္ယူရလြယ္ကူတဲ့ ေလးေထာင့္ပုံ ၾကက္ဆင္ဥလား။ ေလဆာနဲ႔ အရိုးေတြကိုေခ်ၿပီး တေကာင္လံုး၀ါးလို႔ရ ေအာင္လုပ္ထားတဲ့ ငါးသေလာက္ေပါင္းလား။ ဥေရာပသားေတြအတြက္ သီးသန္႔လုပ္ထားတဲ့ အျဖဴေရာင္ပုန္းရည္ႀကီးလား။ ဒါမွ မဟုတ္.....”
“ေတာ္ပါၿပီ ဒယ္ဒီရယ္။ ဗိုက္ေတာင္ဆာလာၿပီ။ သြားေရးလာေရးနဲ႔ ဆက္သြယ္ေရးက ....”
“သမီး .... သမီးေမးခြန္းေတြက နည္းနည္းေဘးေရာက္လာၿပီ။ ဗမာျပည္သြားမယ္ဆို ဒါေတြကို ထည့္စဥ္းစားဖို႔ကို မလိုဘူးေလ။ ေလယာဥ္ေပၚက ဆင္းတာနဲ႔ ေအာက္ဆီဂ်င္စစ္စစ္ထည့္ထားတဲ့ ေလရွဴဘူးေတြေပးမယ္။ ေနေရာင္ျခည္ကာတဲ့ ဦးထုပ္နဲ႔မ်က္မွန္ လည္းေပးမယ္။ ရာသီဥတုေၾကာင့္ေတာ့ သမီး မပူရေတာ့ဘူး။ သမီးသြားမယ့္ ဟိုတယ္တိုင္းမွာ သမီးစီးလာတဲ့ကားတံခါးကို လာကပ္မယ့္ Tube ေတြရွိတယ္။ အဲဒီအေပၚ ေျခေထာက္ခ်လိုက္ရံုနဲ႕ အလိုအေလ်ာက္ေရြ႕လ်ားၿပီး သမီးကို Reception ကို ပို႔ေပးလိမ့္မယ္။ အဲဒီမွာ ဘာသာစကား အနည္းဆံုး (၅၉၀)ေလာက္ေျပာတတ္တဲ့ ဟိုတယ္၀န္ထမ္းေတြ ေစာင့္ေနလိမ့္မယ္။ ေနာက္ဘာတဲ့... ဆက္သြယ္ေရးဟုတ္လား.... ဗမာနယ္စပ္ကို ေလယာဥ္ျဖတ္တာနဲ႔ အင္တာနက္ကြန္နက္ရွင္ရၿပီ။ GSM ေတြသယ္လာရင္ ေျပာလို႔ရၿပီ။ အဲ ....ကိုယ့္ဖုန္းကို ယူလာဖို႔ေမ့လာရင္လည္း မပူပါနဲ႔။ ေလဆိပ္မွာ လက္ကမ္းစာေစာင္ေ၀သလို GSM ေတြ လိုက္ေ၀ေနတဲ့ ခ်ာတိတ္ေတြရွိတယ္။ ႀကိဳက္တဲ့ GSM Card ေရြးယူ။ Hand Set ကေတာ့ ထုတ္ထားတာ (၂)ပတ္ၾကာတဲ့ ေမာ္ဒယ္ဆိုရင္ အလကားယူလို႔ရတယ္ေလ။ အမ်ားစုကေတာ့ “ဆသရ”လို႔ေခၚတဲ့ ဆက္သြယ္ေရးတံဆိပ္ ေတြေပါ့ေလ”
“ေအာ္ ... ေကာင္းလိုက္တာေနာ္။ ဒါနဲ႔ အစိုးရနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးကေရာ ....”
“အစိုးရ ... အစိုးရ ... ဒီအစိုးရကေတာ့ကြာ .... ေဖေဖေျပာမယ္ ... ဒီလိုရွိတယ္ .....”
ထိုစဥ္ ... “ဆုိက္ကားအားလား”ဟူေသာ ခရီးသည္အသံေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း လန္႔ႏိုးသြားကာ ခရီးသည္ကို လိုရာသို႔ တင္ေဆာင္လိုက္ပို႔ေလေတာ့သတည္း။
0 comments:
Post a Comment